Optymalny termin zbioru przypada na zakończenie fazy magazynowania skrobi w ziarnie. Zawartość suchej masy w całej roślinie powinna mieścić się w granicach 29-34%, a w ziarnie 56-60%. Przy prognozowaniu dojrzałości należy uwzględnić takie czynniki jak odmiana, termin zasiewu, rodzaj gleby, zaopatrzenie w wodę oraz dane meteorologiczne: temperaturę, ilość opadów, naturalne promieniowanie. Warto wziąć pod uwagę zachowywanie się aktualnych odmian kukurydzy. 

Wysokość koszenia

Optymalna wysokość koszenia dla higienicznego zakiszania wynosi ok.30 cm. Ma ona decydujące znaczenie dla zakiszania kukurydzy zanieczyszczonej drożdżami i pleśnią. W dolnych częściach łodyg znajduje się mnóstwo szkodników. Ponadto w dolnych obszarach wzrasta ilość włókna surowego i popiołu, a spada wartość energetyczna (rys.1).

Wysokość cięcia

Optymalne ustawienie noży wynosi 6-8 mm. Wartość ta jest przesłanką dla dokładnego ubicia, lepszego wykorzystania powierzchni silosu i mniejszych strat. Zasadniczo przyjmuje się, że im bardziej sucha zakiszana masa, tym krótsza sieczka.

Odpowiedni zakiszacz

Obok przestrzegania podstawowych reguł zakiszania, proces fermentacji wspomagają zakiszacze BONSILAGE o różnych kierunkach działania (rys.2). Przy wyborze należy kierować się indywidualnymi potrzebami gospodarstwa.

Ubicie i pokrycie 

Dostęp tlenu przyczynia się do przegrzewania i strat energetycznych oraz strat suchej masy. Im lepsze ubicie kiszonki, tym mniej tlenu dostaje się do jej wnętrza. Natychmiast po zakończeniu walcowania trzeba odpowiednio przykryć silos. Folia spodnia, hermetyczna folia główna, siatka ochronna, obciążają i chronią przed uszkodzeniami. Worki silosowe stanowią obciążenie i szczelną barierę dla tlenu. Folia brzegowa chroni ściany silosu (rys.3). 

Wskazówka: Ważnymi cechami, świadczącymi o jakości folii są, oprócz grubości, także gazoszczelność, rozciągliwość, odporność na promieniowanie UV i odporność na działanie kwasów.

Powierzchnia wybierania

Aby nie dopuścić do powtórnej fermentacji, minimalna ilość wybieranego materiału powinna wynosić 2 m na tydzień. Zasadniczo należy stosować taką technikę, aby powierzchnia cięcia kiszonki pozostała gładka, a nie „poszarpana”. Wtedy do zakiszanej masy dostaje się tylko niewielka ilość tlenu, co zapobiega pojawieniu się procesów przegrzewania.